O peregrino (a)
O PEREGRINO
Un día polas montañas
apareceu un peregrino (BIS),
foi achegándose á xente,
aloumiñando ós neniños (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
Nas súas mans non leva armas
e ten palabras de vida;
palabras ten de vida,
chora tamén cos que choran
e comparte a ledicia (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
Reparte o seu con todos
e ninguén lle nega o viño (BIS),
e anda cabo dos que buscan,
e consola ós aflixidos (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
E as xentes ó ilo vendo,
contábanlle ós seus veciños (BIS) :
“Anda un home polas rúas
que quere se-lo noso amigo” (BIS)
“Anda un home polas rúas
cheo de paz e cariño” (BIS)
----------------------------------------------------------------
O PEREGRINO
Do +7 FA
Un día polas montañas
DO
apareceu un peregrino,
SOL7 DO FA
apareceu un peregrino,
FA
foi achegándose á xente,
DO
aloumiñando ós neniños,
SOL7 DO FA
aloumiñando ós neniños.
FA DO
ÍA DICINDO POLOS CAMIÑOS:
SOL7 DO
“AMIGO SON, SON AMIGO”.
Nas súas mans non leva armas
e ten palabras de vida;
palabras ten de vida,
chora tamén cos que choran
e comparte a ledicia (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
Reparte o seu con todos
e ninguén lle nega o viño (BIS),
e anda cabo dos que buscan,
e consola ós aflixidos (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
E as xentes ó ilo vendo,
contábanlle ós seus veciños (BIS) :
“Anda un home polas rúas
que quere se-lo noso amigo” (BIS)
“Anda un home polas rúas
cheo de paz e cariño” (BIS)