O peregrino (a)
O PEREGRINO
Un día polas montañas
apareceu un peregrino (BIS),
foi achegándose á xente,
aloumiñando ós neniños (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
Nas súas mans non leva armas
e ten palabras de vida;
palabras ten de vida,
chora tamén cos que choran
e comparte a ledicia (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
Reparte o seu con todos
e ninguén lle nega o viño (BIS),
e anda cabo dos que buscan,
e consola ós aflixidos (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
E as xentes ó ilo vendo,
contábanlle ós seus veciños (BIS) :
“Anda un home polas rúas
que quere se-lo noso amigo” (BIS)
“Anda un home polas rúas
cheo de paz e cariño” (BIS)
------------------------------------------------------
O PEREGRINO
Do Do7 Fa
Un día polas montañas
Do
apareceu un peregrino,
Sol7 Do Fa
apareceu un peregrino
Fa
foi achegándose á xente,
Do
aloumiñando ós neniños,
Sol7 Do Fa
aloumiñando ós neniños.
Fa Do
Ía dicindo polos camiños:
Sol7 Do
“Amigo son, son amigo”.
Nas súas mans non leva armas
e ten palabras de vida;
palabras ten de vida,
chora tamén cos que choran
e comparte a ledicia (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
Reparte o seu con todos
e ninguén lle nega o viño (BIS),
e anda cabo dos que buscan,
e consola ós aflixidos (BIS).
Ía dicindo polos camiños:
“Amigo son, son amigo”.
E as xentes ó ilo vendo,
contábanlle ós seus veciños (BIS) :
“Anda un home polas rúas
que quere se-lo noso amigo” (BIS)
“Anda un home polas rúas
cheo de paz e cariño” (BIS)